Babanın yeni doğan bebekle ilgili tepkisi, ne kadar olgun olduğuna, çocuk bakımıyla ilgili tecrübesine, tıbbi ve finansal baskılara, kendisi ve eşi hakkındaki daha önceki beklentilerine bağlı olarak değişecektir. Yeni bir üyenin aileye katılması, ilk çocuk olsa da olmasa da genellikle anne, baba ve çocuk arasında bir aşk üçgeni oluşturur. Annenin tüm ilgisini bebeğe vermesi ve uyku düzeninin bozulması cinsel düzende değişikliğe sebep olurken bir çift olarak özgürlüğü kısıtlar. Baba bu durumda pabucu dama atılmış gibi hissedebilir ve hatta yeni doğan bebeğe karşı içerleyebilir. Ancak biraz planlama sayesinde bebeğin dünyaya gelişindeki heyecanı o da paylaşabilir ve bebekle bağ kurma zamanlarına katılabilir.
Doğumdan önce çocukla geçirilecek zaman, babanın mamaları hazırlamaya ve dondurmaya yardım etmesiyle, doğumdan sonraki bir iki hafta boyunca aileden, arkadaşlardan veya bir çalışandan yardım ayarlanmasıyla ve çocuk bakımıyla ilgili bilgi edinilmesiyle düzenlenebilir. Eğer mümkünse baba doğumdan sonraki bir süre için işten izin almalı ve yeni ailesiyle kıymetli zamanları beraber geçirmelidir.
Birçok baba çocuğunun doğumunda bulunur, hatta sürece yardımcı olur. Bebek doğduktan sonra baba bebeğin altının değiştirilmesinde, giydirilmesinde, yıkanmasında ve emzirme için anneye götürülmesinde yardımcı olabilir. Bebek yeterince büyüdüğünde anne kendi sütünü sağmayı düşünmeli, böylece gece beslemelerinden birini babaya devredebilmelidir. Bu hem annenin de daha sürekli uyku uyumasını sağlar, hem de babanın bebekle daha güçlü bir bağ kurmasına yarar. Aynı strateji anne evden tek başına çıkmak istediğinde veya işe dönmek istediğinde uygulanabilir.
İlk ay boyunca anne – bebek arasında doğal bağ gelişiminde dışlanmış hisseden babalar için rahatlatıcı bir gerçek çocuk büyüdükçe ve daha özgür oldukça bu durumun değişeceğidir. Eğer baba en başta bebeğe karşı olumlu bir tavır sergilerse bu bütün ailede daha sağlıklı ve mutlu ilişkilerin kurulmasına yarayacaktır.