Anksiyete yaşamamış olanlar, ne kadar güçsüzleştirici bir şey olduğunu bilmeyebilir. Çocukların da yaklaşık %10’u anksiyete ile boğuşur. Yetişkin hastaların %50’si anksiyetenin çocukluk döneminde başladığını söyler. Bu kişilere çocuklukta bu hastalıkla nasıl başa çıkılacağının öğretilmediği ve hastalığın kalıcılaştığı düşünülebilir.
Çoğu çocuk yetişkinler gibi zaman zaman, belirli olaylarla ilgili endişeli anlar veya korku dolu düşünceler yaşar. Bu düşünce ve hisler onları düşünceli ve dikkatli davranmaya iter. Fakat endişe ve korku kişiyi tamamen durdurucu, felç edici bir hal de alabilir. Bazı çocuklar kötü düşüncelerini ve hislerini durduramaz. Sürekli kulaklarına fısıldayan korkunun sesini susturamazlar.
Sakin Kalmak
Çocukların endişeli anları aşmaları için ebeveynler ilk yardımcı olacak kişilerdir. Anksiyetenin hayatın normal bir parçası olduğu ve baş edilebileceği hatırlanmalı fakat bunun zaman aldığı ve tek bir diyalogla hallolmayacağı unutulmamalıdır. Endişe bulaşıcıdır. Ebeveyn ve çocuklar birbirlerinin endişelerini besleyebilir. O yüzden ebeveynlerin görevi çocuklar endişeli olduğunda sakin kalmak, net düşünmek ve çocuklara örnek olmaktır.
Sakinlik sözleriniz, sesiniz ve yüz ifadenizle yaratılabilir. Çocuklarınız endişelendiğinde ne olduğunu anlamalarına yardımcı olun. Bazı çocuklar sinirlenir, bazılarının keyfi kaçar, bazıları ise içine kapanır. Çocuğunuzun bu anlarda izlediği modeli keşfedin ve endişeli olduklarında bunu anlamalarını sağlayın.
Başa Çıkmak
Çocuğunuzun endişeli hislerini kabul edin. Çocuğunuzun sizin onunla beraber olduğunuza güvenmesi gerekir, bu şekilde başa çıkmalarına yardımcı olmanıza izin verirler. Zaman zaman olumsuz düşünmek ve gerçek anksiyete arasında farklı görmek zor olabilir, burada sizin yardımınız gerekecektir.
Örneğin çocuğunuz bir gruba katılmak istemediğinde kimsenin onu sevmeyeceğini mi düşünüyor? Korkularında gerçeklik payı olup olmadığını teyit etmeye çalışın. Yoksa uygun bir dille endişe etmelerine gerek olmadığını söyleyin. Eğer endişelerinin gerçek bir sebebi varsa üstesinden gelmelerine yardım edin.
Çocuğun korkularının ve endişelerinin geçerliliğini mantıklı düşünme yöntemiyle azaltmaya çalışın. Çocukların kendilerine acımasına izin vermeyin. Düşüncelerini geleceğe doğru yönlendirmelerini sağlayın.
Bir Plan Yapın
Çocuğunuzu endişelerin üstesinden gelmesi için harekete geçmeye teşvik edin. Örneğin arkadaşlarının doğum günü partilerinde siz olmadan vakit geçiremiyorsa, önce evde oyuncuak ayılar ve bebeklerle bir parti düzenleyin. Ona bir partide nelerle karşılaşabileceğini göstermiş olun. Sonra bir süre için ayrılmanız gerektiğini ve onun kendi başına da güzel vakit geçirebileceğinden emin olduğunuzu, ona güvendiğinizi belirtin.
Döndüğünüzde oyuncaklarıyla oyuna devam ediyorsa, ertesi günlerde onu ne kadar cesur olduğu konusunda övün, korkularını aştığı için ne kadar mutlu olduğunuzu belirtin. Bundan sonra gittiği partilerde kendi başına da zaman geçirebilecektir. Siz de bu sabırlı ve yapıcı bakış açısını kendi durumunuza uyarlayabilirsiniz.
Anksiyetenin normal, günlük yaşamın bir parçası olduğunu, fakat kontrol edilmezse çok yorucu olabileceğini bilmek önemlidir. Çocuklar bunu zamanla öğrenecektir ve bir ebeveyn olarak onlara aktarabileceğiniz en değerli şeylerden biridir.