Diyabet Tedavisinde Besin Takviyeleri

Glikoz veya insülin kana karıştığı zaman vücudun krom depoları hemen harekete geçirilir. Dr. Philpott’a göre; en ufak bir krom eksikliği bile vücudun glikoza karşı toleransını altüst eder. Modern Amerikan diyetinde krom eksikliği akuttur ve vücudu kromdan yoksun bırakan rafine şekerin tüketimi ile şiddetlenir. 

Krom takviyeleri hipoglisemi (düşük kan şekeri) tedavisinde oldukça etkilidir ve insüline bağımlı diyabetlilerin glikozu için bir "normalleştirici” görevi görür. Egzersiz, dokularda krom seviyelerinin artırılmasını sağlar ve tip I diyabet hastalarında hücreleri üzerinde insülin reseptörlerinin sayısını artırır.  Kromun tip II diyabet hastalarında normal insülin fonksiyonu geri kazandırdığı görülmektedir.  Tip II diyabet hastalarının olduğu bir grupta 150 mcg günlük krom takviyesiyle glikoz toleransı %50’ye çıkarılmıştır.

Magnezyum ve potasyum eksiklikleri, hücre fonksiyonlarını kötü etkilemesi nedeniyle daha fazla glikoz intoleransı oluşturur, organların ve onları besleyen sinirlerin zarar görmesine neden olur. Magnezyum sağlıklı kardiyovasküler sistem için de gereklidir.  Kanda dolaşan yağ (lipidler) ve kolesterolü düşürür. Etkili bir damar genişleticidir, retinopatiyi ve aterosklerozu önlemeye yardımcı olur. Ketoasidoz yaşayan diyabet hastalarının magnezyum eksikliği muhtemelen vardır. İnsülin yönetimi, hipokalemiye (düşük kan potasyum düzeyleri) sebep olurken potasyum takviyesi insülin duyarlılığını  ve salgılanmasını geliştirmeye yardımcı olur.

Vanadyum kan şekerinin düzenlenmesine yardımcı olmak için insülini taklit edebilecek (karabiber, dereotu tohumu, doymamış bitkisel yağlar, tahıllarda bulunan) bir eser elementtir. Vanadil sülfat şeklinde takviye formunda mevcuttur; normal doz günde 5-20 mg'dır. 

Çinko normal insülin üretimi ve proteinlerin sindirimi için gereklidir  ve antiviral etkileri vardır. Dr. Wright’a göre; ihtiyaç duyup duymadığını anlamak için doktorunuzdan beyaz kan hücresi ya da tükürük testi yapılmasını isteyin; çünkü serum çinko düzeyi testleri güvenilmezdir.

Alfa-lipoik asit yetişkin başlangıçlı diyabet hastalarına yardım için 30 yıldır Alman doktorlar tarafından reçete edilmektedir. Araştırmacılar, 1.000 mg 'lık bir dozda intravenöz olarak tatbik edildiği zaman, alfa-lipoik asidin glikozun hücrede kullanımını %50’den daha oranda artırabileceğini göstermiştir. Bununla birlikte, bu dozda takviyeler almak herkese tavsiye edilmez ve mutlaka bir doktor gözetiminde yapılmalıdır. Günlük 100 mg’a kadarki dozlar için genellikle denetim gerekmez.

Ubikinon olarak da adlandırılan koenzim Q10 tüm insan hücrelerinde doğal olarak oluşur. Eylemleri E vitamini ile benzerdir ve ayrıca insülin üretimini de uyarır. En az üç ay günde 80 mg alım kan şekeri seviyelerini stabilize etmeye yardımcı olur. 

Temel yağ asitleri diyet için gerekli doymamış yağlardır. Omega-3 ve omega-6 yağları iki temel türdür. Birincil omega-3 yağı alfa-linoleik asittir (ALA). Keten tohumu yağının yanı sıra kabak çekirdeği, ceviz ve soya fasulyesinde bulunur. Somon, morina ve uskumru gibi balık yağları, diğer önemli omega-3 yağları olan DHA (dokosaheksaenoik asit) ve EPA (eikosapentaenoik asit) içerir. Omega-3 TYA'lerinin diyabet hastalarında insülin direncini ve vasküler komplikasyonları azalttığı gösterilmiştir. Linoleik asit ana omega-6 yağıdır ve aspur, mısır, fıstık ve susam dahil olmak üzere çoğu bitkisel yağlarda bulunur. Omega-6 yağının en terapötik biçimi, çuha çiçeği, siyah frenk üzümü ve hodan yağlarında bulunan gama-linolenik asit (GLA)’tir. Omega-6 TYA'leri diyabetik nöropatiyi azaltabilir, ancak omega-3’le beraber dengeli bir şekilde alınmalıdır.

Amino asitler enzimler, hormonlar ve nörotransmiterler de dahil olmak üzere vücuttaki 40,000 proteinin yapı bloklardır. Amino asit kompleksi takviyesi, 51 amino asitten oluşan insülin üretiminde kullanılan ham maddeleri vücuda temin eder. 

Proteaz, amilaz ve lipaz sindirim enzimlerinin kullanımı bazen besinlerin sindirimi ve emilimine yardımcı olmak için, özellikle pankreasın çok iyi çalışmadığı diyabet durumlarında tavsiye edilir.  Dr. Wright, tip I diyabet hastalarının dışkısında sindirilmemiş yağ ve bitkisel malzeme bulunduğunu, bunun da pankreas enzimi takviyesine duyulan ihtiyacı gösterdiğini belirtir.