Kelley-Gonzalez diyetinde, kemoterapi gibi pankreas enzimlerinin de kanser hücrelerini öldürdüğüne inanılır. Kanser tedavisinde pankreas enzimlerinin kullanımı, ilk olarak bir İskoç embriyolog olan John Beard tarafından, 1906 yılında ortaya atılmıştır. Bu fikir o dönemlerde biraz ilgi gördü, ancak 1923 yılında Beard öldükten sonra fikir büyük ölçüde terk edildi. 1960'larda Teksas, Grapevine'da, bir diş hekimi olan William Donald Kelley tarafından kavram tekrar gündeme alındı. Kelley, Kanser için Bir Yanıt adlı kitabında beş maddelik yöntemini özetledi:
- Beslenme tedavisi: Başka birçok besin takviyesi ile birlikte sığır pankreas enzimleri.
- Diyet: Vejetaryenden tamamen et yemeye kadar değişebilen, dikkatlice kişiselleştirilmiş bir diyet.
- Detoksifikasyon: En az 3, en fazla 52 hafta süren lavman ve laksatif temizleme.
- Nörolojik uyarım: Kiropraktik, osteopatik, mandibuler ve fizyoterapik manipülasyonlar.
- Ruhsal tedavi: Dua ve İncil okuma.
1981 yılında Cornell Üniversitesi'nde ikinci sınıfta bir tıp öğrencisi olan Nicholas Gonzalez, Kelley'nin çalışmaları ile ilgili beş yıllık bir araştırma başlattı. 10.000 hasta kaydını inceleyerek ve 500 kanserli hasta ile görüşerek Kelley'nin hastalarının çoğunun beklenenden daha uzun süre hayatta kaldığına ikna oldu. Gonzalez şunları söylüyor: "Dikkatli bir dokümantasyon ve beş yıllık yatırıma rağmen, yayın girişimlerim küçümseme ve alay ile karşılandı. Bu dönemde, akademik tıp alanında hiç kimse, bir beslenme tedavisinin ilerlemiş kanser hastalarında olumlu sonuçlar verebileceğini kabul edemiyordu."
1987 yılında, Gonzalez New York'ta tıp alanında çalışmaya ve Kelley'nin diyetine benzeyen kendi diyetini geliştirmeye başladı. Ancak Kelley'nin tedavisindeki nörolojik ve ruhsal yönleri reddetti. 1999 yılında Beslenme ve Kanser dergisi, Gonzalez'in Amerikan Ulusal Sağlık Enstitüsü Tamamlayıcı ve Alternatif Tıp Merkezi'nin (NCCAM) 1,4 milyon dolarlık geniş ölçekli sponsorluğunda, 11 hasta üzerinde uyguladığı rejim çalışmasının sonuçlarını yayımladı.